χωρις ανασα...

Και παλι χωρις ανασα...
Ενα βρεγμενο με οινοπνευμα στουπι μου σφραγιζει το στομα.
Το απολαμβανω..και ας πνιγομαι.

Το πιο αστειο ειναι πως ακομα κατι αιωρειται.
Δεν τελειωνει τιποτα ποτε.
Ειναι εκει και κανει κυκλους.
Στον αερα,
ολα στον αερα βρισκονται.

Και συμπεριφερομαι σαν συμμοριτης,
σαν νταης με ενα πιστολι στα χερια,
και σημαδευω αυτο το κατι που αιωρειται
και καποια στιγμη(κακως για μενα)
θα το πετυχω.

Και ξερεις αυτο το στουπι γυρω απ το στομα
με κρατα συνεχεια μεθυσμενο
Και με εχεις δει μεθυσμενο...
Δεν ειμαι ενταξει...
Σαν να πονταρω τα ρεστα μου
με ενα ζευγαρι εφταρια

Κι οταν το πετυχω(κακως για μενα)
θα πεσω...η μαλλον θα πεφτω...
και θα πεφτω μεχρι να βρεθει καποιος
να σημαδεψει...και να πετυχει...