Paulos Paulidis - Afou loipon ksexastika

Ναι,σιγουρα
δεν χρειαστηκα καμμια ντοπα να ξυπνησουν τα συναισθηματα μου
δεν χρειαστηκα καποιο κοινωνικο δικτυο για να εχω φιλους ,
μαλιστα απο τοτε που δικτυωθηκα "κοινωνικα" εχασα τους φιλους μου
και εγινα ενας βρωμερος κουτσομπολης που περιμενει τα likes και τα status updates
για να ικανοποιησει την περιεργεια του.

Τα συναισθηματα μου δεν πεφτουν για υπνο ουτε και ξυπνανε.
Ειναι εκει,παντα αναμενα και καιομενα για ολους...
Βεβαια απο επιλογη μενω μακρυα.
Και οχι οτι δεν μου λειπετε.
Αλλα μου εχω λειψει και εγω
Και δεν προκειται να με βρω μεσα απο requests kai invitations

Ξερετε ποιος ειμαι , τι ειμαι και γιατι ειμαι αυτος που ειμαι
Ενας μπεμπης υπερφυσικος μα ανασφαλης
Δεν με χρειαζεστε εκει μεσα
Κι αν ποτε με χρειαστειτε ξερετε που ειμαι
δεν θα πω οχι
και στα παραλογα ακομη

yippee kay yay

Ο πουλος παει με το μετρο η με το κιλο?
Και οταν στον δινουν η τον δινεις εσυ ποσο κοστιζει?

Μαζευτηκαν παρεα ο Εγω με τον Ειμαι και τον Εμενα
και συναντησαν τον Εσυ τον Εισαι και τον Εσενα και συζητησαν
περι κρισης ταυτοτητας...

Κανεις απο αυτους δεν αναρωτηθηκε γιατι υπηρχε ενα πτωμα στο πορτ μπαγκαζ
του αυτοκινητου του Εγω...
Και μυριζε το πτωμα εντονα και ενοχλουσε τον Εσυ μα οχι τον Εμενα

Και πεταχτηκε και ο Εγω και ειπε οτι το αμαξι το εκλεψε απο τον Εσενα
και το εβαψε και του αλλαξε τις πινακιδες για να μην τον υποψιαστουν.

Αλλα ετσι οπως μιλαγαν(και οχι μιλουσαν)δεν εδινε ο Εγω την απαραιτητη
προσοχη στο δρομο και εφυγαν προς το γκρεμο και αρχισαν να πεφτουν

Ο Εγω και ο Εσυ την γλιτωσαν μα οι αλλοι οχι.....

Οι αλλοι πηραν ενα πουλο 2 μετρα και 90 κιλα
Και αυτος που τους τον εδωσε δεν πηρε φραγκο

doggie style

Και τι καταφερα?Να σας πω...
Καταφερα να μην ξεχωριζω τα χρωματα
να βλεπω σκιες του γκρι...

και επικρατει μια αποκοσμη ησυχια
τωρα που δεν φυσαει...
Και στα στενακια γυρω απ το σπιτι
δεν ακουγεται ουτε ντεσιμπελ

Και ειναι τρομακτικο καπως
γιατι νομιζω πως ειμαι μονος ,
ολομοναχος .

Ακουω μονο ενα σκυλο να γαυγιζει
κατω προς το λημανι , μακρυα

Και ειναι ο ηχος τοσο διακριτος και
εντονος που νομιζω με κυνηγα το αδεσποτο
για να με φαει και ερχεται τρεχοντας απ τον γιαλο

Και υπαρχει κατι που με τρομαζει ακομα πιο πολυ.
Φοβαμαι μην ειμαι ο μονος που το ακουει.
Μην εχω μεινει μονος σε ενα νησι με αδεια σπιτια.

Και αν ειμαι μονο εγω εδω , οι υπολοιποι που να ναι??
Και αν δεν ειμαι εγω εδω , ποιος ακουει τον σκυλο?
Και αν δεν ακουει κανεις τον σκυλο ακουγεται το γαυγισμα του??

Μια γκρι γατα περασε μπροστα μου και βαλθηκα να την κυνηγησω
Και στο γκρι σπιτι της γωνιας, εστριψε στο γκρι δρομακι

Σταματησα να ακουω τον σκυλο , και η αποκοσμη ησυχια επεστρεψε.
Την ακουγα να ερχεται σιγα προς το μερος μου , γκρι και αυτη με το παλτο της
Την μυρισα κιολας ετσι μουχλιασμενη απ το σορροκο

Η γατα χαθηκε μα το ενστικτο μου φωναζει να την ψαξω...
και εκει στην γκριζα πλατεια την βλεπω απεναντι μου
να με κοιταει διχως ταραχη η φοβο

Και οσο πλησιαζω αργα μα αποφασιστικα εκεινη
σηκωνει τις γκριζες τριχες της ραχης της , κατεβαζει τα αυτια
χαμηλωνει το κορμι της και νιαουριζει με ενα τροπο τρομακτικο

Και εγω τρεχω κατα πανω της γαυγιζοντας
ελπιζοντας πως υπαρχει καποιος να μας ακουει
ψηλα στα γκρι στενα του καστρου...

Και πως να δοκιμασω?Εχασα την γευση...
Μου κατσε μια σφιγγα στη γλωσσα τις προαλλες
με τσιμπισε και επειτα την καταπια...
το εκανε το κακο της η γαμημενη...

Αυτο παθαινεις αμα χασκει το στομα σου ανοιχτο
και μιλας και ολο μιλας και δεν λες τιποτα...

Σαν τιμωρια το πηρα και το βουλωσα...
οχι επειδη μιλαω πολυ,μα μου πρηστικε
η γλωσσα απ το τσιμπιμα και δεν μπορουσα.

Αλλα την εχω στο στομαχι την καριολα
και θα την χωνεψουν τα γαστρικα υγρα μου
με λιγη κοκα κολα που ηπια για να την βασανισω.-