Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

ο καριολης

Καριολη,
εχω ορεξη αποψε.
Η μυρωδια απ τις καλτσες μου
με κραταει ξυπνιο.

Ειχα καιρο να γραψω μεθυσμενος
και ειχα καπως μαλακωσει...
Μα σημερα εχω
μια καποια φουντωση.

Ειναι σαν να ζω
σε ενα δωματιο σκοτεινο
απο επιλογη
και καποιος ερχεται και
αναβει τα φωτα...

Και ξεχυνονται οι νυχτεριδες
τρομαγμενες...

Γελαω και μαζι μου ολοι.
Μα πιο πολυ εσυ...
Γιατι εχεις χιουμορ
λεπτο

Γιατι εισαι σε συνεχη επικοινωνια
με το αυλο
το αποκοσμο...

Γιατι σε φοβαμαι...
Ειμαι ενα κουτι ανοιχτο
και πετας μεσα μου οτι θες..

Με αφηνεις να φουσκωνω το εγω μου
και μετα χειροκροτας ειρωνικα
την αποτυχημενη μου
παρασταση...

εσυ καριολη...
εγω καριολη...

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

χωρις ανασα...

Και παλι χωρις ανασα...
Ενα βρεγμενο με οινοπνευμα στουπι μου σφραγιζει το στομα.
Το απολαμβανω..και ας πνιγομαι.

Το πιο αστειο ειναι πως ακομα κατι αιωρειται.
Δεν τελειωνει τιποτα ποτε.
Ειναι εκει και κανει κυκλους.
Στον αερα,
ολα στον αερα βρισκονται.

Και συμπεριφερομαι σαν συμμοριτης,
σαν νταης με ενα πιστολι στα χερια,
και σημαδευω αυτο το κατι που αιωρειται
και καποια στιγμη(κακως για μενα)
θα το πετυχω.

Και ξερεις αυτο το στουπι γυρω απ το στομα
με κρατα συνεχεια μεθυσμενο
Και με εχεις δει μεθυσμενο...
Δεν ειμαι ενταξει...
Σαν να πονταρω τα ρεστα μου
με ενα ζευγαρι εφταρια

Κι οταν το πετυχω(κακως για μενα)
θα πεσω...η μαλλον θα πεφτω...
και θα πεφτω μεχρι να βρεθει καποιος
να σημαδεψει...και να πετυχει...

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2010

33087

Γαμω το 2010, γαμω το 2009,δεν ξερω αν γαμω το 2008...
Μπορει να βγαλω το συμπερασμα αυτο το 2011 η το 2012 η το 2036
Αλλα για το 2010 το βγαλα ηδη.
Γαμω τον χρονο γενικα..
Γιατι εν τελει ο πλανητης διανυει χιλιομετρα και οχι λεπτα.

Και τι αποσταση θα εχω διανυσει εγω?
Δεν με νοιαζει εσυ.
Δεν ειναι οτι δεν με νοιαζει....
Ειναι οτι μετρας αλλιως.
Δεν το καταλαβαινω.

Τι υπαρχει να καλυψει ο χρονος?
Τι σχεση υπαρχει αναμεσα στους δεικτες και στην αποσταση?
Η ταχυτητα.....θα ελεγε καποιος με χιουμορ καναδου....
Αλλα δεν εγκειται εκει.

Και απ την αλλη λες...να ο στοχος!!να το τερμα!!
Και ειναι εκει,οχι τοσο μακρυα.
Σε λιγο το φτανω....σε λιγο...
Σε λιγη ωρα θα ειμαι εκει...σε ενα λεπτο...σε χρονο ελαχιστο.

Και εκει υπαρχει σκοπος...
Μπορει να εισαι πουλι που πεταει...
και να σκασεις πανω σε ενα τζαμι που το βλεπεις αορατο

Και καποιος να προλαβει σε σχεση με τον χρονο να σε σωσει...
Και εκει να χτιστεις..να καταλαβεις τι εγινες.
Να τρεχει αιμα απο το ραμφος σου, μα να θες να πεταξεις .
Και σωθηκες...και πεταξες...
Και ξανα μια αποσταση διανυσες...

Κι ομως εσκασες σε ενα τζαμι που εβλεπες αορατο
γιατι εισαι πουλι
Και μονο οι ανθρωποι γνωριζουν τι ειναι τζαμι...

Και κανεις δεν σου ζηταει να μαθεις....
Δεν μπορει ποτε για αυτο να φταιξεις .